به گزارش ایسنا، خیلی از افراد وقتی بخواهند از خاطرات کودکی‌شان صحبت کنند یا حتی به یاد بیاورند، از مشاجره والدین‌شان خاطراتی دارند و این که آن خاطرات چگونه آنها را اذیت کرده است، که در آن شرایط دوست داشتند، از آن موقعیت یا فرار کنند یا بخواهند آن شرایط را جوری تغییر دهند که آن مشاجره شدید بین پدر و مادرشان نباشد. در واقع خیلی احساس درماندگی، وحشت و اندوه شدید داشتند و آن خاطره‌ها هنوز در ذهن این افراد که الان کامل بزرگسال و سن‌شان بیشتر شده‌اند، وجود دارد. در این رابطه با سالومه حاج آقایی به گفت‌وگو نشستیم که در ادامه بخش دوم آن را می‌خوانید:
مشاجرات و تنش‌های والدین در مقابل فرزندان، در سنین مختلف چه تاثیری روی بچه‌ها می‌گذارد؟
اگر که در دوران جنینی باشد این موضوع می‌تواند باعث اختلال در رشد جنین، زایمان زودرس و کاهش وزن نوزاد در هنگام تولد شود. وقتی که نوزاد به دنیا می‌آید تا دو سالگی می‌تواند باعث اختلال خواب شود یا زمان‌هایی که خانه متشنج است باعث بالا رفتن ضربان قلب نوزاد و همین‌طور ترشح بیش از حد هورمون استرس در بدنش شود. کودکان پنج تا یازده سال که تقریبا در سنین مدرسه و دوران ابتدایی هستند، می‌توانند حالات منفی را از چهره والدین‌شان متوجه شوند. این که آنها از همدیگر اجتناب می‌کنند این مسائل را درک می‌کنند. ناراحتی‌ها و تنش‌های والدین در این سنین، در پسرها باعث رفتارهای بیرونی مثل پرخاشگری و سرپیچی و در دخترها باعث احساسات درونی مثل اضطراب و گوشه‌گیری می‌شود.
برای نوجوانان یعنی کودکان بالای ۱۲ سال، بر روی واکنش‌های احساسی آنها و توانایی ایجاد روابط سالم در آنها، تاثیر می‌گذارد، می‌تواند رفتارهای پرخطر را در این گروه سنی بالا ببرد. و به طور کلی می‌تواند مشکلات عاطفی و رفتاری ایجاد کند و منجر به شکست در روابط آینده‌شان شود. می‌تواند اضطراب، افسردگی و استرس را بالا ببرد. خواب بچه‌ها، کودکان و نوزادان ناآرام شود و خواب راحت و خوبی نداشته باشند. باعث می‌شود افت و مشکلات تحصیلی در مدارس داشته باشند. اعتماد به نفس در آنها پایین بیاید و همین طور در ارتباط با همسالان ممکن است دچار مشکلاتی شوند.
چگونه می‌توان تاثیرات منفی مشاجره والدین را برای کودکان به حداقل رساند؟
می‌دانیم که در زندگی زوجین اجتناب کامل از مشاجره غیر ممکن است، پس به هر حال مشاجره‌هایی وجود دارد، اما والدین باید به نکاتی توجه کنند. یکی از این نکات این است که اگر مشاجره بیشتر از حل یک اختلاف ساده است، آن را به صورت خصوصی و در خلوت دور از فرزندان حل کنند و با هم صحبت کنند. در مواقعی که می‌خواهند با همدیگر جلوی فرزندان درباره یک اختلاف نظر ساده، صحبت کرده و آن را حل کنند، هیچ نوع توهینی نباید نسبت به هم داشته باشند. لحن‌شان نباید تند باشد.
در واقع زوجین باید به بچه‌ها یاد بدهند، چون آنها والدین‌شان را الگو قرار می‌دهند تا بتوانند با تفاوت‌ها، به نحو موثری کنار بیایند. در واقع با گفت‌وگو بتوانند مشکلات را حل کنند. یکی از نکات مهم دیگری که والدین باید به آن توجه کنند این است که وقتی یکی از والدها نیست، در مقابل کودک از دیگری بدگویی نکنند. در واقع دردِ دل کردن با کودکان در مقابل آن والدی که از آن آسیب می‌خوردند یا فکر می‌کنند مقصر اوست، به هیچ عنوان جایز نیست. پس بچه‌هایمان در این مواقع دوستمان نیستند. ما نباید با بچه‌ها در این مورد هیچ نوع دردِ دلی داشته باشیم و در مقابل آنها از همسرمان بدگویی کنیم، به هیچ عنوان این کار جایز نیست.
پس اگر در مورد مسائل ابتدایی‌تر در مقابل بچه‌هایمان صحبت می‌کنیم باید حواسمان باشد که هیچ‌گونه توهینی در آن نباشد. لحن‌مان تند نباشد، اگر بحث‌مان بیشتر است و فکر می‌کنیم می‌تواند به بچه آسیب بزند جلوی بچه‌ها نباید باشد. باید در خصوصی این کار انجام شود. در نهایت اگر بحث و جدل‌ها زیاد است و خود والدین نمی‌توانند آن را به راحتی حل کنند باید از متخصص‌ها و درمان‌گرها کمک بگیرند. در واقع آنها می‌توانند راه‌های سالم‌تری را برای برقرای ارتباط و حل تعارضات به زوجین بیاموزند، که می‌تواند در نهایت برای کل خانواده مفید باشد.
انتهای پیام
