در دل جوامع مدرن، کشتارگاه‌ها تبدیل به نمادهایی از بی‌صدایی و فراموشی شده‌اند؛ فضاهایی پنهان، صنعتی، بی‌روح و به‌ظاهر ضروری، که در آن‌ها سالانه میلیاردها حیوان برای تغذیه‌ی انسان‌ها کشته می‌شوند. اما این روند، تنها یک مسئله‌ی مربوط به «غذا» نیست؛ بلکه مجموعه‌ای از فاجعه‌های اخلاقی، زیست‌محیطی، اجتماعی و انسانی را شامل می‌شود.

برای بسیاری از انسان‌ها، شیر و لبنیات نماد تغذیه سالم، رشد و قوت هستند. اما واقعیت پشت این «سفیدی مقدس» آن‌چنان تیره و دردناک است که کمتر کسی توان روبرو شدن با آن را دارد. لبنیات تنها یک نوشیدنی نیست؛ حاصل بهره‌کشی سیستماتیک از بدن و جان مادری است که هیچ‌گاه فرزندانش را نمی‌بیند، در اسارت، تحقیر، و درد زندگی می‌کند و اغلب پس از چند سال بهره‌برداری بی‌رحمانه، کشته می‌شود. این مقاله به بررسی علمی، اخلاقی و واقعی شرایط گاوهای شیرده در دامداری‌های صنعتی و آثار این صنعت بر انسان، حیوان و محیط زیست…

در دنیای امروز که با بحران‌های زیست‌محیطی، شیوع بیماری‌های مزمن و رنج حیوانات روبه‌رو هستیم، بسیاری از ما به بازاندیشی در سبک زندگی خود رسیده‌ایم. یکی از بنیادی‌ترین این بازاندیشی‌ها، مربوط به چیزی است که هر روز می‌خوریم.

در دنیایی که میلیون‌ها انسان با بیماری‌های مزمن، چاقی، اختلالات روانی، مشکلات هورمونی و التهاب مزمن دست‌وپنجه نرم می‌کنند، نگاه علمی به تغذیه درمان‌محور ضروری‌تر از همیشه شده است. رژیم گیاه‌محور (وگان) نه‌تنها نوعی سبک زندگی اخلاقی است، بلکه از دیدگاه پزشکی، پایه‌ای‌ترین راهکار برای پیشگیری، کنترل و حتی معکوس‌سازی بیماری‌ها محسوب می‌شود.